Михаил Алексеевич Лаврентев соли 1900 дар Қазон дар оилаи омӯзгори математикаи муассисаи таълимии техникӣ, баъдтар профессори механикаи Донишгоҳи аввали Қазон, сипас, Донишгоҳи шаҳри Москва Алексей Лаврентевич Лаврентев (1876 — 1953) таваллуд шудааст. Модараш Анисия Михайловна (1863-1953) ном дошт. Ӯ дар солҳои 1910 -1911 ҳамроҳи падараш дар Гёттинген (Олмон) зиндагӣ мекард ва таҳсилро дар мактаби миёна дар он ҷо оғоз кардааст. Номбурда маълумоти миёнаро дар мактаби тиҷоратии Қазон гирифт ва соли 1918 ба Донишгоҳи Қазон дохил шуд. Соли 1921 ба факултаи физика ва математикаи Донишгоҳи Москва гузаронида шуда, онро соли 1922 бо муваффақият хатм кард. Михаил Алексеевич Лаврентев ба аспирантура дохил шуда, дар солҳои 1923 -1926 таҳти роҳбарии математики машҳури Шуравӣ Н. Н. Лузин ба таҳқиқоти илмӣ машғул шуд. Соли 1927 рисолаи номзадии хешро дар соҳаҳои илмҳои физика ва математика ҳимоя кард ва барои такмили ихтисос ба муддати ним сол ба Фаронса фиристода шуд.
Пас аз бозгашт ба Москва, дар охири соли 1927 ӯ дотсенти шуъбаи математикаи Донишгоҳи давлатии Москва ба номи М.В. Ломоносов (ДДМ) ва узви ҷамъияти математикҳои Москва интихоб шуд. Дар донишгоҳ хондани курси лексияҳоро доир ба назарияи тасвирҳои конформӣ (тағйироти фазо, ки андозаи кунҷҳоро нигоҳ медоранд) оғоз кард. Солҳои 1921-1929 дар Мактаби олии техникии Москва ба донишҷӯён сабақ омӯзонид. Ҳамин тавр, соли 1929 ӯро ба вазифаи мудири кафедра интихоб карданд ва соҳиби унвони профессори Институти химиявӣ-технологии Москва гардид.
Ҳамзамон, дар солҳои 1929 -1935 бо даъвати С. А.Чаплигин муҳандиси калони Институти марказии аэрогидродинамикии ба номи Н. Е. Жуковский буд. Ба доираи манфиатҳои Лаврентев ва гурӯҳи ӯ бахшҳои гидроаэродинамика, ба монанди назарияи болҳои ларзони самолётҳо, ҳаракати бол дар зери сатҳи моеи вазнин, зарбаи ҷисми сахт ба об, сохтани ҷараёни думи шакли додашуда ва як қатор дигар масъалаҳои муҳими ҳимояи давлатӣ дохил шуданд.
Соли 1931 Лаврентев, аллакай профессори Донишгоҳи давлатии Москва буд. Бе ҳимояи рисола (аз рӯи ҷамъи корҳои илмӣ) дар соли 1934 ба ӯ дараҷаи илмии доктори илмҳои техникӣ ва дар соли 1935 доктори илмҳои физика ва математика дода шуд. Аз соли 1934 ходими илмии Институти математикаи ба номи В.А. Стеклов гардид ва дар ин ҷо ӯ бахши назарияи функсияҳоро роҳбарӣ кард. Пас аз таъсиси факултети механикаю математикаи донишгоҳ дар соли 1933, М.А. Лаврентев мудири яке аз ду кафедраи таҳлили математикӣ дар ин факултет гардид. Соли 1935 аз ду кафедраи таҳлили математикӣ се кафедра ташкил карда шуд: кафедраи муодилаҳои дифференсиалӣ, кафедраи таҳлили функсионалӣ ва кафедраи таҳлил ва назарияи функсияҳо, ки мудирии онро то соли 1938 М.А. Лаврентев ба уҳда дошт.
Лаврентев соли 1939 аз ҷониби президенти Академияи илмҳои РСС Украина А.А.Богомолетс, ки ба инкишофи математика аҳамияти аввалиндараҷа медод, ба кор даъват карда шуд. Дар солҳои 1939-1941 ва 1945-1948 директори Институти математикаи Академияи илмҳои РСС Украина буд. Дар Киев, то соли 1941 ҳамчун профессори факултаи физика ва математикаи Донишгоҳи давлатии Киев фаъолият нишон додааст. Дар Киев таҳқиқоти худро дар соҳаи назарияи функсияҳо идома дод, ки ба таҳияи боби нави назарияи функсияҳо назарияи тасвирҳои квазиконформӣ бо замимаҳои он ба динамикаи газ ва дигар бахшҳои механикаи муҳити умумӣ оварда расонд. Дар ин солҳо, ӯ дар Украина тавонист мактаби шогирдони худ — математикҳо ва механикҳои Киевро таъсис диҳад.
Дар давраи Ҷанги Бузурги Ватанӣ Михаил Алексеевич дар соҳаи барномаҳои математика ва механика ба масъалаҳои мудофиавии техника ва хоҷагии халқ кор кард. Ҳангоми кӯчонидани ҳайати асосии Академияи илмҳои РСС Украина ба шаҳри Уфа, ӯ таъсири монеаи асои металлиро, ки бо суръати баланд дар гирди меҳвари худ ҳаракат мекунад, омӯхт. Ин, дар асл, идеяи амали кумулятивии таркишро пешбинӣ мекунад, ки назарияи онро М.А. Лаврентев каме дертар (соли 1944) асос гузоштааст. Соли 1946 Лаврентев тафсири аслии гидродинамикии падидаи кумулятсияро пешниҳод кард, ки мувофиқи он ҳангоми фишори бузурги дар лаҳзаи таркиш ба вуҷудомада, металлро ҳамчун моеи идеалии фишурдашаванда баррасӣ кардан мумкин аст; пас аз ин, бо истифода аз муодилаҳои гидродинамика, динамикаи ҷараёни металлро ҳисоб кардан ва таъсири рахнашавандаро ҳисоб кардан мумкин буд. Лаврентев барои корҳояш дар соҳаи кумулятсия соли 1949 ба Ҷоизаи Сталинӣ мушарраф гардонида шуд. Лаврентев ва шогирдонаш, инчунин, ба омӯзиши устувории ҳаракати ҷисмҳои сахт бо пуркунии моеъ бо замима ба вазифаҳои артиллерия диққати зиед медоданд. Ӯ дар вазифаи масъул — ноиби президенти АИ РСС Украина дар барқарорсозии кори илмии институтҳои он пас аз Ҷанги Бузурги Ватанӣ саҳми арзанда гузошт.
Ҳамчун вакили Шурои Олии РСС Украина, ӯ аз барқарорсозии Донбасс, беҳтар кардани кори муассисаҳои илмии Украина изҳори нигаронӣ дошт ва онҳоро пурсамар ба субот расонид.
Аз соли 1948 М.А. Лаврентев боз ба ДДМ ба кор даъват шуд. Солҳои 1948-1951 мудири кафедраи математикаи факултети физикаи техникии донишгоҳ буд. Соли 1951 ин факултет барҳам дода шуд, аммо ҳамчун як донишгоҳи мустақили Институти физика ва техникаи Москва (МФТИ) барқарор карда шуд. Лаврентев дар ташаккули институт фаъолона иштирок кард ва дар баробари дар он таъсис додани тахассуси назарияи таркишҳо, солҳои 1955-1958 мудири кафедраи физикаи равандҳои зудгузариши ин муассиса буд. Соли 1948 Институти механикии дақиқ ва техникаи ҳисоббарор ташкил карда шуд. Аз соли 1950 сар карда, М.А.Лаврентев директори Институти механикаи дақиқ ва техникаи ҳисоббарорӣ интихоб шуд. Маҳз дар ҳамин маркази техникӣ дар муддати кӯтоҳтарин намунаҳои аввалини мошинҳои ҳисоббарории электронии Шуравӣ таҳия карда шуданд. Дар солҳои 1953-1955 муовини роҳбари илмии КБ-11 (Маркази ҳастаӣ дар Арзамас-16) таъйин гардид, ки барои баланд бардоштани иқтидори ҳарбии давлати Шуравӣ заҳматҳои зиёд кардааст. Соли 1956 ӯ аз аввалинҳо шуда, ба ҳайати Кумитаи миллии СССР оид ба механикаҳои назарӣ ва амалӣ қабул карда шуд, ки аз бузургии ин олими сатҳи ҷаҳонӣ шаҳодат медиҳад.
Лаврентев М.А. яке аз ташкилкунандагони асосии шуъбаи сибирии Академияи илмҳои СССР ба ҳисоб меравад. 18 майи соли 1957 дар бораи таъсиси бахши сибирии Академияи илмҳои ИҶШС қарор қабул карда шуд ва раиси он М.А. Лаврентев интихоб гардида, онро то 25 ноябри соли 1975 роҳбарӣ кард. Аз соли 1960 дар Донишгоҳи давлатии Новосибирск лексияҳо хонда, шогирдони зиёдеро тарбия кард ва дар илм муваффақ гардонид.
Аз соли 1975 боз ба шаҳри Москва даъват карда шуд. Ӯ дар ин ҷо ба вазифаи раиси Кумитаи миллии Русия оид ба механикаҳои назариявӣ ва амалӣ таъин гардид.
Ба ифтихори Михаил Алексеевич Лаврентев номгузорӣ шудаанд:
Кӯчаи академик Лаврентев дар Долгопрудный (вилояти Москва) ва кӯча дар Қазон; Проспекти академик Лаврентев дар Новосибирск, ки дар он нимпайкараи биринҷии Ӯ насб шудааст;
Институти гидродинамикаи ба номи м. М.А. Лаврентеваи шуъбаи сибирии Академияи илмҳои Россия;
Киштии илмӣтадқиқотии «Академик Лаврентев»;
дар бинои Институти гидродинамика ба ифтихори М.А. Лаврентев лавҳаи ёдгорӣ насб шудааст;
Маркази сайёраҳои хурд ба Сайёраи No 7322 (ба шарафи академикҳо Михаил Алексеевич ва Михаил Михайлович Лаврентевҳо) номи Лаврентинро додааст;
нимпайкараи Михаил Лаврентев соли 2022 дар қаламрави Мактаби олии фармондеҳии ҳарбии Новосибирск гузошта шудааст ва ғ.
Академик Михаил Алексеевич Лаврентев яке аз мутахассисони калонтарин дар соҳаи назарияи функсияҳои тағйирёбандаи комплексӣ, таҳлили вариатсионӣ ва физикаи математикӣ мебошад. Вай на танҳо ҳамчун олими сатҳи ҷаҳонӣ, балки ташкилкунандаи барҷастаи илм, омӯзгор ва мураббии ҷавонон буд. Вай дар математика ва механика натиҷаҳои олиҷаноб ба даст овард, барои рушди ҳавопаймосозии Шуравӣ корҳои зиёде анҷом дода шуданд. Вай дар корҳои сохтани силоҳи атомии ватанӣ иштирок кард, мактаби истифодаи хоҷагии халқии таркишро таъсис дод, дар ибтидои таҳияи аввалин мошинаҳои электронии ҳисоббарорҳои Шуравӣ истода, дар ташкили Институти физикаи техникии Москва — донишгоҳи навъи нав иштирок кард. Аммо кори асосии ҳаёти М.А. Лаврентев таъсиси маркази нави илмӣ дар шарқи кишвар аст.
Ин идея, ки ӯ якҷоя бо академикҳо С.Л. Соболев ва С. А. Христианович пешниҳод кардааст, аз ҷониби олимон ва Ҳукумати кишвар дастгирии васеъ пайдо кард. М.А.Лаврентев Қаҳрамони Меҳнати Сотсиалистӣ (29.04.1967) барои хидматҳои барҷаста дар рушди илм ва ташкили шуъбаи Си бири Академияи илмҳои ИҶШС; дорандаи 5 ордени Ленин (19.09.1953; 01.06.1956; 16.11.1960; 29.04.1967; 17.09.1975), ордени Инқилоби Октябр (18.11.1970), ордени Ҷанги Бузурги Ватанӣ дараҷаи 2 (01.10.1944), 4 ордени Байрақи Сурхи Меҳнат (10.06.1945; 23.01.1948; 04.01.1954; 20.04.1956), ордени Легиони Фахрии дараҷаи Командор 1971 мукофоти олии Фаронса, ордени Кирилл ва Мефодий дараҷаи 1 (Болгария, 1969), Ҷоизаи ленинӣ (1958) барои корҳо оид ба сохтани заряди атомии артиллерия. Ҷоизаи сталинии дараҷаи якум (1946) барои таҳияи усули вариатсионӣ — геометрии ҳалли масъалаҳои ғайридавлатӣ дар назарияи муодилаҳои дифференсиалӣ бо қиматҳои хос, ки барои гидромеханика ва аэромеханика аҳаммияти муҳим доранд, дар мақолаҳои зерин оварда шудааст: «Дар бораи баъзе хосиятҳои функсияҳои яклухт бо замимаҳо ба назарияи ҷараёнҳо», «Ба назарияи тасвирҳои квазиконформӣ», «Дар бораи баъзе формулаҳои тақрибӣ дар масъалаи Дирихле», «Назарияи мавҷҳои дароз» (1938-1943). Ӯ ҳамчунин, Ҷоизаи сталинии дараҷаи якум (1949) барои тадқиқоти назариявӣ дар соҳаи гидродинамика (1948), Медали тиллои калони ба номи М. В. Ломоносов (1977) барои дастовардҳои барҷаста дар соҳаи математика ва механикаро низ соҳиб гардидааст. Олими шинохта инчунин, узви вобастаи АИ Чехия (1957), АИ Булғория ( 1966), аъзои пайвастаи АИ Олмон дар Берлин (1969), узви хориҷии АИ Фаронса (1971), ноиб президенти Иттиҳоди байналмилалии математикҳо (1966 – 1970) буд.
